این روزها بیشتر با خودم دمخورم تا با اینترنت و خبرها و نظرها! خودم هم که چیزی در چنته ندارم و از این معاشرت٬ لاجرم نوشته ای که تقدیم حضور شود در نمی آید.

شبیه کسی هستم که در میان بیابان٬ راهـزنان لختش کرده اند و دارد باقی مانده ی داشته هایش را جمع و جور می کند و ...

و در فکر آن است که آیا ادامه سفر با این شرایط ممکن است؟!